ΑΠΟΨΗ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ / ΑΡΘΡΑ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ / Γενικά / Ελλάδα / Κρίση / Κοινωνία / Λογοτεχνία

«Επί Ασπαλάθων…»

Το τελευταίο καιρό έχουμε καθημερινούς προπηλακισμούς κατά βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος γιατί, κατά παράβαση της λαϊκής βούλησης, ψήφισαν το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, όπως είχαν ψηφίσει και τον πρώτο Μνημόνιο, που προβλέπει την πλήρη υποταγή της χώρας σε ξένα συμφέροντα καθώς και την κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων πολιτών, όχι μόνο των σημερινών αλλά και των … Συνέχεια

Βαθμολογία:

Άρθρα που μας έστειλαν / ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ / Γενικά / Διαδίκτυο / Ελλάδα / Κρίση / Κοινωνία / Λογοτεχνία / ΜΜΕ / Πολιτική

ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ!!

ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΑΟΡΑΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΙΧΟΓΡΑΦΙΑ – ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ ΦΙΛΙΠΠΑ – ΚΑΜΠΟΥΝΗ. ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΑΓΓΕΛΕΙ Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΕΡΥΚΙΟΣ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ … Συνέχεια

Βαθμολογία:

Άρθρα που διαβάσαμε / ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ / Ελλάδα / Κρίση / Κοινωνία / Λογοτεχνία / Ντοκουμέντα / Πολιτική

Η κόρη του Λοΐζου απαγορεύει το «Καλημέρα Ήλιε» στο ΠΑΣΟΚ

Ανοιχτή επιστολή προς τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποστέλλει η Μυρσίνη Λοΐζου, κόρη του μεγάλου μας αξέχαστου δημιουργού Μάνου Λοΐζου. Η κ. Λοΐζου με την επιστολή της απαγορεύει στο ΠΑΣΟΚ να χρησιμοποιεί στις κομματικές του εκδηλώσεις το τραγούδι «Καλημέρα Ήλιε», το οποίο αποτελεί έργο του πατέρα της. Μεταξύ άλλων στην επιστολή της, η … Συνέχεια

Βαθμολογία:

ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ / ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ / Γενικά / Ελλάδα / Κρίση / Κοινωνία / Λογοτεχνία / Ντοκουμέντα

Ο Παπαδιαμάντης μιλάει για την χρεοκοπία!

Τις ημύνθη περί πάτρης;

Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.

Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλευταί, εκατάστρεψαν το έθνος, ανάθεμά τους. Κάψιμο θέλουν όλοι τους! Τότε σ’ εξεθέωναν οι προεστοί κ’ οι «γυφτοχαρατζήδες», τώρα σε «αθεώνουν» οι βουλευταί κ’ οι δήμαρχοι.

Αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα, τους έταζαν «φούρνους με καρβέλια», δώσαντες αυτοίς ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών μετρητά, απέναντι, καθώς τους είπαν, και παρακινήσαντες αυτούς να εξοδεύσουν κι απ’ τη σακκούλα τους όσα θέλουν άφοβα, διότι θα πληρωθούν μέχρι λεπτού, σύμφωνα με τον λογαριασμόν, ον ήθελαν παρουσιάσουν.

Το τέρας το καλούμενον επιφανής τρέφει την φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν. Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών τα οποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων τα οποία αποζώσιν εξ αυτού…

Μεταξύ δύο αντιπάλων μετερχομένων την αυτήν διαφθοράν, θα επιτύχει εκείνος όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσωπείον κ’ επιδεξιώτερον τον κόθορνον.

Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και πιθηκισμού, του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας.

Από την εφημερίδα Ακρόπολη το 1896 Συνέχεια

Βαθμολογία:

ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ / Γενικά / Διαδίκτυο / Εκπαίδευση / Κρίση / Κοινωνία / Λογοτεχνία / Παιδεία / Σχολείο / Υγεία

Ένα καλό μάθημα για όλους μας.

Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του μ’ ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:

– Είναι γεμάτο το βάζο;

Και οι μαθητές απάντησαν:

– Ναι, είναι γεμάτο.

Αυτός χαμογέλασε και χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βότσαλα και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βότσαλα κύλησαν και άρχισαν να γεμίζουν τα κενά ανάμεσα στις πέτρες.
Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:

– Είναι γεμάτο το βάζο;

Και οι μαθητές απάντησαν:

– Ναι, είναι γεμάτο.

Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά ανάμεσα στις πέτρες και τα βότσαλα. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:

– Είναι γεμάτο το βάζο;

Οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν:

– Ναι, είναι γεμάτο.

Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα δύο μπουκάλια μπύρες και άρχισε να τα αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλο το υπόλοιπο κενό του βάζου. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:

– Είναι γεμάτο το βάζο;

Οι μαθητές αυτή τη φορά, γέλασαν και είπαν:

– Ναι, είναι γεμάτο.

Τώρα, λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αυτό αντιπροσωπεύει τη ζωή σας. Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή σας, η οικογένεια, ο σύντροφός σας, τα παιδιά σας, η υγεία σας, οι καλοί σας φίλοι. Είναι τόσο σημαντικά που ακόμα και αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη.

Τα βότσαλα είναι τα άλλα πράγματα στη ζωή σας, όπως οι σπουδές, η δουλειά σας, το σπίτι σας, το αυτοκίνητό σας τα στερεοφωνικά σας. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά στη ζωή σας.

Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα, τα πολύ μικρά της ζωής. Αν βάλεις πρώτα άμμο στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τις πέτρες, ούτε για τα βότσαλα.

Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα, δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά. Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας. Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε τη σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας, χαρείτε με τους φίλους σας.

Πάντα θα υπάρχει χώρος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας, το αυτοκίνητό σας, τα στερεοφωνικά σας. Όμως, να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα.

Ξεχωρίστε τις προτεραιότητες.

Οι μαθητές έμειναν άφωνοι. Ένας όμως ρώτησε:

– Καλά και η μπύρα τι αντιπροσωπεύει;

Ο καθηγητής γελώντας του απαντά:

– Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σας πω.

Δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι, γιατί πρέπει να ξέρετε ότι…

ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΠΥΡΙΤΣΕΣ ΜΕ ΕΝΑ ΦΙΛΟ ΣΑΣ!!!

Πηγή: Από ένα παλιό (από το 2004) email από φίλο μου.

Σχόλιο: Δείτε και ένα ενδιαφέρον ποίημα σχετικό με το παραπάνω, που βρήκα εδώ
Συνέχεια

Βαθμολογία:

ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ / ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ / Γενικά / ΔΝΤ / Διαδίκτυο / Ευρώπη / Εκπαίδευση / Ελλάδα / Κρίση / Κοινωνία / Λογοτεχνία / ΜΜΕ / Μνημόνιο / Παιδεία / Πολιτική

Καβάφης: Οι αναμορφωτές μας

«Εν μεγάλη Eλληνική αποικία, 200 π.X.»

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,
κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν’ επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Aποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.—

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Μπορείτε να το ακούσετε σε απαγγελία του Σαββίδη Γ. Π. εδώ:

http://www.kavafis.gr/lections/content.asp?id=37&author_id=

ή από το youtube σε απαγγελία από τον Χρίστο Τσάγκας και μουσική Φίλιππου Περιστέρη εδώ:

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=5pSsXmikylo&rel=0&showsearch=0]

Καταλάβατε ποιοι είναι οι «αναμορφωτές μας» στους οποίους αναφέρεται ο μεγάλος ποιητής; Είδατε πόσο διαχρονικός είναι;

Συνέχεια

Βαθμολογία:

Με κάνεις εμένα πρωθυπουργό;
Ασφαλιστικό / ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ / ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ / ΔΝΤ / Ευρώπη / Ελλάδα / Κρίση / Κοινωνία / Λογοτεχνία / Προκλήσεις / Πολιτική / Σκάνδαλα / Χιούμορ

Με κάνεις εμένα πρωθυπουργό;

Από την ταινία του 1959, «Ανθισμένη αμυγδαλιά», που μας μεταφέρει με απαράμιλλη νοσταλγία, στην Αθήνα, και συγκεκριμένα, στην Πλάκα των τελών της δεκαετίας του 1880, όταν κυβερνήτης ήταν ο Χαρίλαος Τρικούπης…

Ο καφετζής, κυρ-Παναγιωτάκης (Νίκος Σταυρίδης) του σύρει τα εξ αμάξης γιά τους νέους φόρους που επιβάλλει…

Ο Ανδρέας Μπάρκουλης υποδύεται τον ποιητή Γεώγιο Δροσίνη…

Σενάριο: Δημήτρης Γιαννουκάκης

Σκηνοθεσία: Χρήστος Αποστόλου Συνέχεια

Βαθμολογία:

Ασφαλιστικό / ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ / ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ / Γενικά / ΔΝΤ / Διαδίκτυο / Ελλάδα / Κρίση / Κοινωνία / Λογοτεχνία / Προκλήσεις / Πολιτική / Σκάνδαλα

Γ. ΣΟΥΡΗΣ: ΒΑΛΕΤΕ ΦΟΡΟΥΣ.. ΒΑΛΕΤΕ (από τον Χάρυ Κλυν)

Η διαχρονική ποίηση του Γ. Σουρή. Γ. ΣΟΥΡΗΣ

Τραγούδι από το Χάρυ Κλυν.

Αλήθεια … πόσο επίκαιρο είναι !!!

Δείτε το… Συνέχεια

Βαθμολογία:

ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ / ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ / Γενικά / Ελλάδα / Κρίση / Κοινωνία / Λογοτεχνία / Παιδεία / Πολιτική / Σκάνδαλα

Διαχρονικές απαντήσεις από τον Γ. Σουρή

Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά’χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά’χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε; Συνέχεια

Βαθμολογία: