→ Γράφει ο Vag ←
Η εκπαίδευση, τα προβλήματά της, σκέψεις, προβληματισμοί και προτάσεις.
Εισαγωγή
Θα προσπαθήσω να γράψω μερικά πράγματα που συμβαίνουν στην εκπαίδευση. Το θέμα βέβαια είναι τεράστιο και (δυστυχώς) δεν μπορώ να το αναλύσω σε λίγες γραμμές ή σελίδες. Θα χρειαζόμουν τόμους και κάποιες φορές πιο εξειδικευμένες γνώσεις. Μπορώ όμως να αναφέρω πολύ απλά και στοιχειώδη πράγματα τα οποία βιώνω καθημερινά.
Ποιος είμαι;
Είμαι γεννημένος στις αρχές της δεκαετίας του 60. Υπηρετώ (σ)την εκπαίδευση εδώ και πολλά χρόνια. Είμαι απόφοιτος θετικής σχολής (μαθηματικός) και αργότερα και τεχνολογικής (ΤΕΙ Πληροφορικής). Τα τελευταία 18 χρόνια στην δημόσια εκπαίδευση και άλλα 7 στην «παραπαιδεία» σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα.
Τα τελευταία χρόνια (δεν το καθόρισα εγώ) υπηρετώ σε Γυμνάσιο. Έχω υπηρετήσει όμως και στην δευτεροβάθμια (γυμνάσιο/λύκειο –πρώην ΤΕΛ) αλλά και στην τριτοβάθμια (ΤΕΙ) ακόμα και ως φοιτητής εκεί με παράλληλη άσκηση εκπαιδευτικού έργου στη δευτεροβάθμια (η λεγόμενη δια βίου μάθηση). Η θέση μου στην δημόσια εκπαίδευση είναι αυτή του “μαχόμενου εκπαιδευτικού”. Δεν έχω υπηρετήσει ποτέ σε γραφείο εκπαίδευσης, αλλά ούτε σε γραφείο βουλευτή και δεν είμαι συνδικαλιστής (ούτε ήμουν ποτέ). Όλα αυτά τα χρόνια έχω δει και ακούσει πολλά πράγματα τα οποία μου δίνουν το δικαίωμα να τα καταγράψω στο ιστολόγιό μου, κάτι που έχω κάνει κατά καιρούς και σε περιοδικά σχετικά με την εκπαίδευση και σε άλλα ιστολόγια που ασχολούνται με εκπαιδευτικά θέματα.
Γιατί να γράψω και εγώ για την εκπαίδευση;
Θα αναρωτηθεί κανείς (καλοπροαίρετα):
“Και γιατί να γράψεις κι εσύ για την εκπαίδευση; Θα κερδίσεις τίποτα; Θα σε ακούσει κανείς; Θα βγει κάτι;”
Και απαντώ:
“Σαν μαχόμενος εκπαιδευτικός που είμαι και με τα πολλά χρόνια που ασχολούμαι με την εκπαίδευση νομίζω ότι ΠΡΕΠΕΙ να (κατα)γράψω και αυτά που έχω δει αλλά και τις απόψεις μου για να συμβάλλω, όσο μπορώ από τη θέση μου βέβαια, στην βελτίωση της παρεχόμενης παιδείας στον τόπο μου. Με το αίσθημα ευθύνης που έχω θεωρώ ότι ΠΡΕΠΕΙ να το κάνω.”
… (πλοηγηθείτε στο κείμενο με τη βοήθεια της παρακάτω σελιδοποίησης) …
ΜΕ ΑΠΟΨΗ 
Όλα όσα γράφεις μου θυμίζουν τη δική μου πορεία από μαθητής έως το ΑΠΘ (Φυσικός). Είμαι του 1961 (178 ΕΣΣΟ) και σου παραθέτω μία σχετικά πρόσφατη επιστολή μου προς την υπουργό παιδείας.
ΠΑΥΛΟΣ Γ. ΚΑΝΙΜΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 65 – 691 00 ΚΟΜΟΤΗΝΗ
Τηλ.. – fax 2 5 3 1 – 0 2 3 1 4 7 Κινητό 6 9 3 2 – 7 2 1 6 1 6 e-mail: info[@]kanimas.gr
______
Κομοτηνή, 1 Δεκεμβρίου 2009
Προς
Υπουργό Παιδείας
Αθήνα
Κοινοποίηση α) Σε γονείς που γνωρίζω
β) Σε έντυπο τύπο
Κυρία Υπουργέ,
Είμαι πατέρας παιδιών που φοιτούν σε Δημοτικό Σχολείο και έχω να κάνω μερικές παρατηρήσεις σχετικά με την κατάσταση που βλέπω ότι επικρατεί στα σχολεία.
Είναι ελάχιστες οι εβδομάδες της σχολικής χρονιάς που γίνονται μαθήματα και τις πέντε ημέρες και μερικοί από τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει αυτό το φαινόμενο είναι:
• Σχολικοί περίπατοι. Είναι γνωστό ότι προβλέπεται ένας αριθμός από σχολικούς περιπάτους, και αυτό είναι αναγκαίο και σεβαστό αλλά είναι παράλογο όταν διοργανώνεται μόνο και μόνο για να γίνουν, ασχέτως του αν το επιτρέπει ή όχι ο καιρός.
• Επιμορφωτικά σεμινάρια των διδασκόντων. Συμφωνώ ότι πρέπει να γίνονται αλλά όχι εις βάρος των μαθημάτων. Ο καλύτερος χρόνος για αυτά είναι το καλοκαίρι. Άλλοι εργαζόμενοι (π.χ. τράπεζες) ενημερώνονται τα Σαββατοκύριακα.
• Εκλογές των διδασκόντων. Βρίσκω τελείως παράλογο το να ασκούν τα συνδικαλιστικά τους δικαιώματα σε ώρες μαθημάτων με αποτέλεσμα το κλείσιμο των σχολείων. Αυτό δεν συμβαίνει σε κανένα άλλο κλάδο είτε του δημοσίου είτε του ιδιωτικού τομέα.
• Εκλογές των μαθητών. Ομοίως να γίνονται πριν ή μετά το μάθημα.
• 31 Ιανουαρίου (ημέρα των Τριών Ιεραρχών). Θα μπορούσε να γίνει μία σύντομη ομιλία και στη συνέχεια το μάθημα κανονικά. Άλλωστε είναι δυνατόν όλοι οι μαθητές να μην είναι Χριστιανοί, σύμφωνα με την ανεξιθρησκία του Συντάγματός μας.
• Του Αγίου Πνεύματος. Θα μπορούσε να γίνει ένας σύντομος εκκλησιασμός όσων θέλουν και στη συνέχεια το μάθημα κανονικά.
• Εθνικές και τοπικές εορτές. Πρέπει επιτέλους να τελειώνει ο θεσμός των σχολικών παρελάσεων γιατί δεν εξυπηρετεί σε τίποτα. Όπως γνωρίζετε είναι ελάχιστοι οι μαθητές που τουλάχιστον γνωρίζουν τι εορτάζουμε. Συμφωνώ ότι πρέπει να τους το μάθουν, αλλά οι παρελάσεις και το χάσιμο των μαθημάτων είναι κατά τη γνώμη μου περιττό.
• Ημιαργίες. Δεν το βρίσκω σωστό το να διπλασιάζονται οι ήδη υπερβολικές μας αργίες με το να υπάρχει ημιαργία τις παραμονές των αργιών, αντί να γίνεται το μάθημα κανονικά.
Αναλογίσθηκε άραγε κανένας το πόσα έξοδα κάνει μία οικογένεια, είτε με μισθωτούς είτε με συγγενείς (γιατί και οι συγγενείς απαιτούν έξοδα), για να φυλάξει και να απασχολήσει τα παιδιά, όταν δεν έχουν σχολείο; Και όλα αυτά μόνον όσον αφορά τις αργίες, γιατί για το παρεχόμενο επίπεδο σπουδών και την «αναγκαιότητα» ύπαρξης των φροντιστηρίων επιφυλάσσομαι να κάνω παρατηρήσεις όταν τα παιδιά μου θα μεγαλώσουν και θα έχω δικιά μου αντίληψη για το θέμα.
Το καλύτερο από όλα τα συστήματα θα μπορούσε να βγει εάν αντιγράψουμε τα συστήματα των προηγμένων χωρών, αντί να συνεχίζουμε και σ’ αυτό τον τομέα την «Ελληνική πρωτοτυπία». Άλλωστε εσείς, η οποία διατελέσατε και επίτροπος της Ελλάδας στο Ευρωκοινοβούλιο, θα πρέπει να γνωρίζετε καλύτερα από όλους μας για τα εκπαιδευτικά συστήματα των υπολοίπων εταίρων μας. Και δεν πρέπει να μας διαφεύγει ποτέ το ότι ετοιμάζουμε τους αυριανούς ανταγωνιστές των εταίρων μας.
Με τιμή
Παύλος Κανιμάς
Παράθεμα: Η εκπαίδευση εντός και εκτός σχολικής τάξης. « ΜΕ ΑΠΟΨΗ
«Οι σημερινές συνθήκες είναι ίσως πιο δύσκολες ακόμα και από το 1940 παρότι δεν μας βομβαρδίζουν αεροπλάνα και δεν είμαστε σε εμφανή (οπτικά) πόλεμο.» Aυτό που λέτε εδώ είναι απολύτως ορθό. Ομως δεν χωνεύεται και δικαίως… διότι δεν το χωρά ο νους του ανθρώπου. Αλλά πρέπει να το ‘χουμε κατα νου σε ότι κάνουμε δημοσίως. Πχ Η Αννα η Μπίλντεμπεργκ είναι ο εχθρός σ’ αυτόν τον πόλεμο, ειδικώς για τους εκπαιδευτικούς, ως παρακρατική σιωνίστρια με φέσι. Σκοπός της ο αφελληνσμός και εξουδετέρωση της ελληνικής νεολαίας ως παράγοντα εν δυνάμει αντίστασης στην εξουσία των τοκογλύφων εντολοδόχων της. Δεν έχει νόημα να απευθύνεται κανείς σ’ αυτην διότι αποτελεί έμμεση ομολογία ότι πετυχαίνει τον στόχο της καθυπόταξης των δασκάλων (με την ευρεία έννοια) των παιδιών μας στα σχέδιά τους. Αλλους ανθρώπους συναδέλφους σας ικανούς να αναλάβουν τα καθήκοντά της, ή μέρος αυτών, καλύτερα να ψάχνεστε να βρείτε. Πως ? Μα με το έτσι θέλω, όπως μας τους φορεσαν στο σβέρκο. Και πως αναδεικνύονται οι ηγετικές προσωπικότητες. Από τον αγώνα να γινεται ακριβως το αντίθετο απ΄ότι εντέλεται η πρακτώρικη ηγεσία του υπουργείου, το εκπαιδευτικό, το ΕΛΙΑΜΕΠ κλπ.
Ξεχνάτε και την άλλη μάστιγα … τους συνδικαλιστές, που είναι αναξιόπιστοι και παρατρεχάμενοι του εκάστοτε υπουργού.
Συμφωνώ απολύτως μαζύ σας. Τα κόμματα είναι φυτώρια ποινικών20τόσα χρόνια τώρα. Ειδικά οι συνδικαλήτες των κομμάτων κατέχουν τις νευραλγικές εκείνες θέσεις που επιτρέπουν τις αρπαχτες σε κάθε δημόσια υπηρεσία. Εχουν πάντα τη γνώση και τον έλεγχο της ρεμούλας εμποδιζοντας με τη διαφθορά κάθε άλλη μορφή ελέγχου και την ενάσκηση διοίκησης . Μέσα από τον συνδικαλισμό κυρίως είναι που διεφθάρει η αριστερά και σφυρίζουν αδιάφορα τώρα στην καταστροφή μας. Θα δούμε και θα μάθουμε ακόμα σημεία και τέρατα. Καλά να είμαστε…